Mijn tweede week in Sámara is voorbij gevlogen en inmiddels is mijn derde en laatste week hier alweer aangebroken. Afgelopen week is er een boel gebeurd, dus het belooft weer een lange blogpost te worden! Wel is deze blogpost iets minder geïnspireerd dan de vorigen, mijn excuses! #moe #kortenacht

Net zoals vorige week zal ik mijn blog beginnen met een vis-update. Toen ik vorige week zo blij schreef dat ik geen vis meer had gekregen, was ik blijkbaar iets te voorbarig geweest... diezelfde avond kregen we namelijk pastasalade met tonijn. Met veel moeite at ik de helft van mijn bord leeg. Ik vertelde mezelf dat ik me niet moest aanstellen en alles gewoon moest proberen. Toch ging dat niet helemaal soepel. Dat bleek ook toen ik de nacht van dinsdag op woensdag 3 uur heb wakker gelegen omdat ik zo misselijk was en telkens moest overgeven. Ik denk dus dat ik me misschien niet toch alleen maar aanstelde maar dat ik dat gewoon écht niet kan eten. Vervolgens was ik helaas de hele woensdag overdag ziek. Mijn 'mama tica' (gastmoeder) was gelukkig erg lief voor me en heeft me ook wat medicijnen gegeven. Tegen de avond voelde ik me al een stuk beter gelukkig. Dit bevestigde voor mij wel dat het aan het eten van de avond ervoor lag en dat er niets anders aan de hand was. Ik heb inmiddels aan de school gevraagd of ze aan mijn vrijwilligersproject toch maar willen doorgeven dat ik geen vis eet. Ik wil namelijk niet nog een keer zo ziek worden!

Het was maar goed dat ik mij in de avond een stuk beter voelde, want we gingen namelijk pizza eten voor de verjaardag van Xinia, de mama tica van Elena en mij. We gingen naar het 'natural center' in Sámara waar allemaal biologische eettentjes liggen omdat Elena eerder een keer had gesproken met de Italiaanse eigenaar van een pizzeria daar. We bestelden 2 pizza's: margaritha en vegetariana. Ik weet niet zo goed of het zo lekker was omdat ik gewoon snakte naar Europees eten of omdat het écht zo lekker was maar het was heerlijk! De pizza's waren mega groot dus we waren wel blij dat we maar 2 pizza's hadden besteld. Xinia was ook super dankbaar dat we haar mee uit eten hadden genomen voor haar verjaardag. Sinds die tijd is ze een stuk opener en lijkt ze ook een stuk vrolijker. Maar het handhaven van de kleine regeltjes gebeurt nog steeds.

De rest van de schoolweek heb ik niet heel veel activiteiten ondernomen omdat ik druk bezig was met studeren van mijn Spaanse lesmateriaal! Ik moet zeggen dat ik echt al een stuk verbeterd ben in mijn Spaans! Maar het spreken vind ik nog wel een beetje lastig. Ik denk dat dat vooral komt wanneer ik straks vrijwilligerswerk doe met allemaal Spaans sprekende mensen. Ik denk ik elk geval dat ik nu wel een goede basis leg met het studeren van woordjes en grammatica! Inmiddels ben ik van het beginnerslevel (level 1-4) aangekomen bij level A2. Ik ben dus in elk geval al iets gevorderd! Ik merk wel dat ik het steeds lastiger vind om in het Nederlands te praten. Hier kan ik dat alleen met Roma en meestal zijn we met een groepje, dus spreken we dan ook Engels of Spaans. Het is dus goed voor me om een keer in de week even deze blog in het Nederlands bij te houden! Zelfs mijn Spaanse woordjes in mijn schrift vertaal ik namelijk automatisch naar het Engels. Het is denk ik gewoon een beetje te veel om 3 talen tegelijkertijd te gebruiken!

Verder heb ik me afgelopen schoolweek bewust ietsjes rustiger gehouden omdat de trip naar Rio Celeste afgelopen weekend door ging! Zaterdagochtend om 6u vertrokken we met een groep van 11 richting de Nicaraguaanse grens (Rio Celeste ligt niet heel ver hier vandaan). Toen we na een uurtje of 3 rijden aankwamen op bestemming, begon het keihard te regenen. Mijn eerste tropische regenbui sinds ik hier ben! We begonnen dus allemaal natgeregend aan de klimtocht door het nationale park richting de waterval en de rivier. Al met al hebben we 3 uur (vooral bergopwaarts) door de modder gebanjerd, maar het was het zeker waard! De waterval was super indrukwekkend en het water mooi blauw (Celeste). Een stuk verderop kon je precies het punt zien waar het water van helder overging in de kleur Celeste. Dit komt doordat de vulkaan een bepaalde (witte) stof afgeeft dat het water vervolgens een mooie blauwe kleur geeft. Mocht je hiervan foto's willen zien, stuur me dan even een WhatsAppje! Het is de moeite waard, ik beloof het!

Na de lange en intense wandeltocht door de modder, was het tijd om in te checken in ons hotel. Het bleek een soort ecolodge. Er was wel wat elektriciteit, maar heel beperkt. Zo had de slaapkamer van Elena en ik alleen 1 nachtlampje en verder geen licht en was er nog 1 stopcontact. Eten 's avonds deden we dan ook gezellig bij kaarslicht! Maar eerst hebben we na aankomst gezamenlijk geluncht met de groep en onze gids en chauffeur. Daarna was het voor een deel van de groep tijd om te gaan paardrijden. Samen met Guylane, Nicole en Elena boden we ons aan om als eerste groepje te gaan. Het was echt super leuk! Ik voelde wel meteen daarna in mijn spieren dat ik de volgende dag spierpijn zou gaan hebben van het klimmen in het nationale park en het paardrijden. Na het paardrijden bood Bryan, onze gids aan om met ons met het busje bier te gaan halen bij een supermarkt een stukje verderop. De lodge verkocht namelijk geen alcohol! Zo gezegd, zo gedaan! We kochten allemaal 2 biertjes en namen deze mee naar de lodge. Na het avondeten gingen Guylane, Nicole, Elena en ik met onze biertjes lekker in de hottub! Dit was echt de beste hottub ooit, want deze was pal naast een wilde rivier en de hottub werd gevuld met water van deze rivier en dan verhit met een vuur! Dat was echt een hele coole ervaring! Na de hottub gingen we allemaal vroeg naar bed want het was een lange en vermoeiende dag! Ik had helaas niet zo goed geslapen want Elena stal de hele tijd de dekens... de ochtend erna zei ze ook nog 'Volgens mij hebben we helemaal niet om de dekens gevochten vannacht he?' In elk geval fijn dat zij wel goed heeft kunnen slapen!

Toen we zondagmiddag terug kwamen van onze trip, was er een nieuw meisje aangekomen in 'ons huis'. Xinia verwachtte een Zwitsers meisje van 22, maar het bleek een Amerikaanse vrouw van 35. Ze is gelukkig wel heel aardig! Na het avondeten zondag legde ik haar de regels van het huis uit, die ze vol verbazing aanhoorde. Na haar eerste schooldag in Sámara gisteren, zei ze ook dat de school hier veel strenger is dan in Heredia. Ik vind de school hier helemaal niet zo streng, dus ik ben benieuwd wat ik van Heredia waar ik volgende week les volg, kan verwachten!

Gisteravond gingen we uit in bar Arriba voor ladies night. Op de een of andere manier vind ik het uitgaan hier niet super, dus ik was rond half 1 weer braaf thuis. Echter klopte mijn nieuwe huisgenootje Kathie rond 2 uur op mijn deur. Ze was in haar eentje naar huis gelopen omdat er geen taxi's te vinden waren en een hond was haar gevolgd en deze zat nu in de tuin! Ik stond op om haar te helpen om de hond de tuin uit te krijgen en dit lukte! Ik herkende de hond als de hond van een bar waar ik eerder op de avond was geweest. Het was dus geen 'straathond' gelukkig. Kathie en ik gingen naar bed, maar kort daarna hoorde ik het grind in de tuin kraken. Het was alsof er iemand door de tuin liep. Ik klopte aan bij Kathie en we gingen samen buiten kijken. Bleek dat de hond weer terug was! Waarschijnlijk is de hond dus onder het hek door gekomen. We bedachten dat het geen zin had om de hond nogmaals buiten de poort te zetten, dus we besloten het op goede hoop maar te laten zoals het was. De hond zou vanzelf hopelijk wel weggaan... Inmiddels had de hond het zich ook al comfortabel gemaakt in de tuin en was gaan slapen. Een heel avontuur zo midden in de nacht. Hierdoor heb ik uiteindelijk wel maar een kleine 5 uurtjes kunnen slapen afgelopen nacht. Maar ach, het is wel een grappig verhaal!

Komende donderdagochtend ga ik samen met Nicole, Elena, Roma en Carolin dolfijnen spotten en snorkelen voor de les! De vorige groep die is gegaan, had iets van 30 dolfijnen gezien dus ik kan echt niet wachten! In mijn verslag van volgende week zullen jullie lezen of ik ook zoveel geluk heb gehad! Verder is zaterdag alweer mijn laatste dag hier. Aan de ene kan heb ik veel zin om terug te gaan naar Heredia, naar mijn lieve gastgezin en iets relaxtere temperaturen maar aan de andere kant ga ik mijn nieuwe vriendinnen en natuurlijk het strand erg missen! Ik heb wel met Roma en Carolin half afgesproken dat ze mij een keertje in het weekend komen opzoeken in Heredia! Carolin doet ook een vrijwilligersproject daar in de buurt vanaf volgende week en Roma mist de frietjes van McDonalds te erg dus zij wil ook naar de stad komen. Ze mist ze dus zo erg, dat ze er een reis van 2x 5 uur voor over heeft haha! Maar in elk geval wel erg gezellig als ik haar dan weer kan zien!

Hasta la próxima semana!

Kyra