ticakyra.reismee.nl

De eerste week vrijwilligerswerk in Alajuela

Ook afgelopen week is er weer genoeg gebeurd waar ik mijn blog goed mee kan vullen. Vorig weekend zou mijn laatste weekend bij María en haar gezin zijn en het was dan ook volgepland met leuke activiteiten. Zondags zou ik vertrekken naar Alajuela en zou mijn avontuur als vrijwilligster in een vrouwenopvang beginnen!

Vrijdagavond gingen we naar de bioscoop om de film ‘El Pasajero’ (the commuter met Liam Neesson) te kijken. De andere ‘student’ die ook bij María woonde, ging ook mee. Hij heet Gene en hij komt uit de Verenigde Staten en is 71 jaar oud. Het was een gezellige avond en na de film hebben we nog chocoladecake gegeten: María’s favoriet! Zaterdag vierde de familie een klein feest vanwege een christelijk ritueel dat ze gingen houden. Ik begreep niet helemaal precies waarvoor het was en het duurde ook niet echt lang. Wel kregen we daarna een echt feestmaal. De avond ervoor hadden María en ik namelijk tot half 1 ‘s nachts voorbereidingen gedaan voor het maken van een chickenpie! Het was echt suuuuper lekker: misschien wel het lekkerste dat ik tot nu toe heb gegeten hier (oké, misschien de restaurants in Sámara niet meegerekend haha). Ook had María een super lekker toetje gemaakt van Maracuja! Het was dus echt smullen.

De dag erna, zondag, was de dag dat ik naar Alajuela moest vertrekken. Ik pakte mijn backpack in en zou later in de middag met de bus die kant op gaan. Ik vond het jammer dat ik mijn gastgezin in Heredia moest verlaten, maar ik had zin in een nieuw avontuur. Nadat ik afscheid van ze had genomen, ging ik rond een uur of half 5 weg. Tot mijn schrik nam de bus een andere route dan de bus die ik eerder die week had genomen. Hierdoor moest ik bij het grote busstation in Alajuela uitstappen in plaats van een halte dichtbij het vrijwilligerswerk.

Gelukkig wist ik de weg wel en kwam ik na 30 lange minuten wandelen met mijn backpack aan bij het vrijwilligerswerk. Ik kreeg wat avondeten en daarna liep de bazin met me mee naar wat mijn huis zou zijn voor de komende 4 weken. Het was ongeveer een kwartiertje lopen van het vrijwilligerswerk naar het huis waar ik zou slapen. Toen ik daar aankwam, bleek het huis echter geen huis te zijn, maar een soort verlaten schoolgebouw/dansschool. Het gebouw was behoorlijk groot, maar het had niet veel kamers omdat er vooral danszalen met spiegels waren en grote open ruimtes die vol stonden met troep (oude tafels en stoelen vooral). Het bleek dat ik zou gaan samenwonen met 1 mevrouw van een jaar of 55. Er werd me verteld dat zij altijd op tijd ging slapen (rond 19:00) omdat ze om 04:00 alweer moest opstaan. Ik begreep al snel dat ik haar dus niet zo veel zou zien. Ook had ik niet echt een klik met deze vrouw, die me de hele week stug ‘Kika’ heeft genoemd. Het kwam er dus eigenlijk op neer dat ik in mijn eentje woonde, erg ongezellig wanneer je van te voren had verwacht dat je in een ‘vrijwilligersresidentie’ met andere vrijwilligers terecht zou komen. Toen ze me mijn slaapkamer lieten zien, was ik al behoorlijk bezorgd. Er was namelijk geen echt bed, maar een doorgelegen slaapbank (volgens de contactpersoon van de organisatie in Costa Rica ging het om een nieuwe matras, maar ik heb foto’s van de matras met een geschreven datum van 2013). Ik heb best snel last van mijn rug, dus ik zag dit eigenlijk al niet zitten. Voor 1 nachtje kan het best, maar het ging hier om zo goed als een maand! Daarna kwam shock 2: Er stond een massagetafel in mijn slaapkamer en iemand zou 2x per week massages gaan geven in mijn slaapkamer! Hier was ik dus absoluut niet blij mee. Ik wist van tevoren (ofja, sinds een week) dat er geen WiFi in het huis was en dat ik ook geen warm water zou hebben en ik dacht dat ik dit wel zou overleven. Alleen bleek dit door alle andere slechte omstandigheden ook extra moeilijk. Ik zal de andere dingen waar ik het moeilijk had nog even op een rijtje zetten: Er lagen veel (dode) insecten in het huis, ik werd veel geprikt door muggen, er was een keuken in het huis maar deze beschikte niet over een kookplaat en een oven (wel een elektrische steelpan, maar ik kon dus geen pasta koken bijvoorbeeld), woensdagnacht ging ik naar het toilet en toen kroop er ineens een kakkerlak over mijn been heen (ja echt!), in een van de danszalen lag het vol met hondendrollen van de huishond: Coco, mijn ‘kamer’ was slechts gescheiden van de straat met een dun plastic wandje en ik kon ‘s avonds dus geen lichten aan doen want dan kon iedereen precies zien wat ik aan het doen was.

Los zijn al deze puntjes misschien wel te overleven, maar dit alles bij elkaar maakte dat ik me echt mega oncomfortabel voelde in het huis. Ik had dit eigenlijk direct zondagavond al door, dus ik besloot toen meteen een mail te sturen naar zowel Intercultura (de organisatie in Costa Rica) als Travel Active (de organisatie in Nederland) dat ik graag zo snel mogelijk naar een andere plek zou willen gaan omdat ik me echt niet fijn voelde waar ze me hadden ondergebracht (houd er rekening mee dat ik meer dan $25 per nacht heb betaald voor dit onderkomen). Ik had dinsdags besloten dat als er voor donderdag geen oplossing zou zijn, ik weg zou gaan bij het vrijwilligerswerk en ik dan wellicht terug zou gaan naar Sámara. Het duurde echter uiteindelijk tot woensdagmiddag voordat Travel Active met een oplossing kwam (die ik zelf zondagavond al had voorgesteld): ik kon gelukkig terug naar mijn gastgezin in Heredia en dan zou ik vanuit daar iedere dag een uur heen en een uur terug moeten reizen naar mijn vrijwilligerswerk. Dit was iets wat ik op dat moment echt heeeelemaal niet erg vond: alles om weg te kunnen uit dat huis. Travel Active had gelukkig wel begrip voor mijn situatie en reageerde niet vervelend op mijn vele wanhopige e-mailtjes.

Wel zal ik naderhand nog even met ze praten over wat er precies allemaal is misgegaan. Want ook mijn vrijwilligerswerk is totaal anders dan van tevoren gedacht. Ik zou gaan werken met vrouwen die in een opvang zitten omdat ze problemen hebben in de relationele sfeer. De meeste van deze vrouwen zouden niet kunnen lezen of schrijven en er zouden ook kinderen aanwezig zijn. Toen ik echter maandag op het vrijwilligerswerk verscheen, waren alle vrouwen drugsverslaafde vrouwen die verplicht in deze ‘inrichting’ zitten en het gebouw gedurende minimaal 3 maanden niet mogen verlaten en daarna bij goed gedrag verlof kunnen krijgen. Alle vrouwen moeten in totaal 6 maanden doorbrengen in deze inrichting. Het is dus eigenlijk ‘gewoon’ een rehab. Een van de jonge vrouwen vertelde me dat ze direct vanuit de gevangenis in dit programma terecht was gekomen. Ik schrok hier dan ook best wel van, want dit is totaal iets anders dan waarvoor ik me had aangemeld. Alle vrouwen kunnen ook prima lezen en schrijven en bijna allemaal spreken ze een prima woordje Engels. De Engelse ‘basis’lessen die ik had voorbereid waren dan ook veel te simpel. Ik moet me echt gaan verdiepen in de Engelse grammatica en tijden om ze te kunnen helpen. Want de bazin wil graag dat ik ze iedere dag van 09:00-13:00 help met het studeren van Engels. Doordat het vrijwilligerswerk ook heftiger was dan ik voor ogen had, vond ik het leven in dat verschrikkelijke huis nog erger.

Ik besloot dan ook dat ik me vanaf dinsdag zou ziek melden totdat ik in een comfortabele omgeving terecht zou komen of totdat ik op donderdag mijn backpack zou inpakken en zou vertrekken. Ik heb uiteindelijk woensdags met Travel Active afgesproken dat ik komende maandag pas weer opnieuw naar mijn vrijwilligerswerk zou gaan. Op deze manier zou ik wat tijd hebben om bij te komen en om de boel een plekje te geven. Dit houdt dus in dat ik afgelopen week alleen maandag op mijn vrijwilligerswerk ben geweest en de rest van de dagen in het huis heb doorgebracht en in Alajuela stad. Ik had gelukkig een leuk koffietentje gevonden met heeeerlijke worteltjestaart en goede WiFi. Hier downloadde ik ook afleveringen van series op Netflix zodat ik tijdens mijn tijd in het huis ook nog iets te doen zou hebben.

Gisteren, vrijdag 16 februari kon ik eindelijk weer terecht bij María. De andere student, Gene vertrok gisteren en hierdoor kwam de grote slaapkamer met privé badkamer beschikbaar. De slaapkamer waar ik de week ervoor sliep, zijn ze namelijk opnieuw aan het verven. Ik ben pas weer een kleine dag hier, maar ik voel me nu al een stuk beter. Er wordt goed voor me gezorgd, het eten is lekker (het eten op het werk was dat niet) en het is nog gezellig ook. Gisteravond hebben we thuis met het gezin een film gekeken op de bank met ijs en ik geloof dat María en ik vanavond naar McDonalds gaan haha (geen zorgen, gisteren gezond rijst met kip en groenten gegeten haha). Vandaag heb ik nog niet zo veel gedaan. We hebben redelijk laat ontbeten (met watermeloen en pannenkoeken!) en ik heb met de Costa Ricaanse wasmachine een wasje gedraaid. Ik vind het wel even fijn om nog een beetje bij te komen van de vele emoties van afgelopen week.

Ik heb ook al iets om naar uit te kijken: volgende week zaterdag gaan Carolin (meisje uit Duitsland dat ik in Sámara heb leren kennen en nu vrijwilligerswerk doet in Grecia) en ik naar Tortuguero! We worden zaterdagochtend al om 6 uur opgepikt in San José, dus we hebben ook maar een hostel geboekt in San José voor de nacht van vrijdag op zaterdag en dan gaan we de dag doorbrengen aan de oostkant van Costa Rica tussen vele beesten! Ik kijk er echt heel erg naar uit. Super tof dat ik dit samen met Carolin kan gaan doen! Ik zal mijn volgende blog hierna online zetten, zodat jullie daarin kunnen lezen hoe het was in Tortuguero.

Overigens is het ook nog maar 3 weekjes totdat Emilie in Costa Rica aankomt en onze wilde reisplannen zullen beginnen! Ook hier kijk ik na het drama van afgelopen week erg naar uit! Het is ook fijn om na al die tijd weer een bekend gezicht te zien denk ik. En nu ik terug ben in een huis met WiFi, kan ik ook weer FaceTimen!

Ik ga in elk geval proberen nog zo veel mogelijk van de komende 3 weken te genieten en het beste te maken van het vrijwilligerswerk. De doelgroep mag dan wel anders zijn, maar het leek er wel echt op alsof ze het apprecieerden dat ik ze Engelse les kwam geven. Ik ga er vanaf maandag dan ook weer met frisse moet tegenaan!

Muchos besos y hasta la próxima semana!

Kyra


Reacties

Reacties

Wilma

Kyra, begrijp ik nu goed dat je toch nog 4 nachten in de sporthal geslapen hebt met stekende muggen en kakkerlakken. Ik kan me dan ook voorstellen dat je hier een week van moest bijkomen. En wat regel jij toch alles goed en kordaat. Petje af! Heerlijk om weer bij Maria te wonen. En helemaal tof dat je het as weekend weer op stap gaat. Het zou zomaar kunnen zijn dat je wat kunt betekenen voor de drugs vrouwen. Pas goed op je eigendommen. Laat geen tas slingeren. Nou ja dat weet je natuurlijk zelf wel. Kyra, bedankt voor je blog. Het was weer fijn om te lezen. Groetjes van Wilma

Kyra Maes

Hoi Wilma! Uiteindelijk heb ik zelfs 5 nachten daar geslapen. Zondag tot en met vrijdag ben ik daar geweest. Gelukkig is dat nu voorbij en slaap ik weer heerlijk in Heredia bij María! Bedankt voor je berichtje! :)

Groetjes,
Kyra

Sanne

Eej Kyra,

Wat een week zeg! Gelukkig heb je hem overleefd en hoef je niet meer daar te slapen!
Hopelijk gaat de rest van je reis je veel meer plezier opleveren, maad als ik dat zo lees komt dat wel goed.

Groejes Sanne

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active